Kökü sizde

Okurken bunu dinlerseniz ballı ekmek kadayıfı olur.

Eskiden, ben henüz büyümemişken (küçükken demek tuhafıma gitti şimdi), deli gibi Bilim-Teknik Dergisi okurdum. Hatta o zamanlar kendime uygun bir de Fizikçi erkek arkadaş edinmiştim. Yanlış anlaşılma olmasın, önce Bilim-Teknik ile aşkımız başladı sonra Fizikçi buldum, sıralama bu şekilde.

O dergilerin birinde -şimdi kimin hangi teorisi olduğunu hatırlayamasam da, muhtemelen Einstein'dır, son zamanlarda kayda değer pek bi gelişme olmadı O'ndan sonra zaten- algıladığımız çevremiz kadar var olduğumuzu söylüyordu. Yani diyelim ki bizler bir toplu iğnenin üstünde yaşayan varlıklarız, Bütün dünyanın o toplu iğne kadar var olduğuna inanıyoruz. Halbukisi, toplu iğne dediğin nedir ki dikiş kutusunun yanında ya da dikiş kutusu nedir ki koca koca evlerimizin yanında ya da evlerimizi nedir ki koskoca Dünya gezegeni yanında ya da... diye bu örnekler sürer gider.

Şimdi azizim ben burdan felsefeye bağlıcam hazır olun.

Hayatınızda diyelim toplam 10 kişi tanıyorsunuz. Tabi diğer insanların da varlığından haberdarsınız ama sadece bu 10 kişiyle herhangi bir iletişim halindesiniz. Dünyanın geri kalanının da o insanlar ve türevlerinden oluştuğunu düşünüp oturup diyorsunuz ki, "Hacı ben çözdüm olayı". İşte o an "zönk" diye bir ses efekti veriyor dünya size, ahlaka mugayyir bir hareket çekerekten İzmir marşıyla evinize uğurluyor.

Ya da diyelim ki, her gün işinize ya da okulunuza doğru yürürken hep kafanızı önünüze eğiyorsunuz ve sadece kaldırım taşlarını görüyorsunuz. Sonra da diyorsunuz ki "Aman işe/okula gitmek de ne kadar sıkıcı birşey, her yer taş/kaldırım."

Örnekler çoğaltılır, üşenmiyorsanız yapın.

Son olarak diyelim ki siz bir insan evladı seviyorsunuz. Diyorsunuz ki "Aman benim yarim bir tanedir, ondaki kaş kimselerde yoktur, beni ondan başka kimse mutlu edemez, ben hayatımın sonuna kadar öyle birini bulamam/aşık olamam" Ben de diyorum ki size "Etrafınıza bakın". Dünya üstündeki bütün insan türlerini tanıyor ya da biliyor olamazsınız. 10 kişiden daha kalabalık bu dünya. Ve yollar hep taş/kaldırım değil, yeşillikler, insanlar, kediler, köpekler, sabahları kepenklerini açtığı için mutlu olan insan var.

Ve evet O'nu çok sevmiştiniz, ama korkmayın gene seversiniz, kökü sizde nasıl olsa gene uzar kalbiniz.