bayramlar üzerine bir takım takıntılar

"herkesin bayramını tebrik ederim" diye başlayan facebook yazılarının hastasıyım mesela. bayramdan çok önce hesabımı kapattığım için bu tür "genel" tebriklerin öldürücü darbelerinden bir nebze koruyabildim kendimi. ama yine de altına ad-soyad yazılı cep telefonu mesajlarına karşı yapacak bir şeyim yok. onlara da bizzat ve özel cevaplar veriyorum. genel mesaj atmak bana çok ayıp geliyor nedendir bilinmez. tarz meselesi tabi. bundan hoşlananlar da vardır.

akraba ziyaretleri için "kaçamıyorsanız zevk almaya bakın" demekten başka bir şey diyemiyorum. keza ben de öyleyim. "akraba" denen olguyu çok çözememekle beraber "hısım akraba" nın ne olduğuna dair en ufak bi fikrim yok. sanırım "akraba"nın bir level üstü. yine de hep söylüyorum, yine söylicem "bir insanı sevebilmem ve hayatımda isteyebilmem için akraba olması yeterli bir neden değil"

ölünceye kadar tatlı yemek/yedirmek ritüelleri var bir de. yesen bir dert yemesen bir dert. benim gibi şeker hastası bir insan olarak, bu her defasında insanlara açıklamak zorunda kalmak apayrı bir dert. ama yediğim kadarıyla bazı akrabalarımız gerçekten baklava konusunda çok başarılı, en azından fenalaşmadan önce yediğim kadarıyla güzellerdi.

el öpme durumlarını sanırım çözdüm. entel dantel savaşlara girmeden uzatanın elini öpüyorum valla. hatta ben bile elimi öptürdüm yani o kadar aşama kaydettim. tabi öptürünce para vermek lazımmış, annemin dürtmesiyle öğrendim. bundan sonra kime öptüreceğimi daha iyi düşünmem lazım. bir dahaki bayrama artık.

sonra trafik çilesi denen bir hastalık var, böyle bayram-tatil zamanlarında nüks etmekte. sabahın kör saatlerinde yola çıkıp bu hastalığa teğet geçsem de, köprü de 1 saat beklemek -hatta durmak- gibi bir felaketten kaçamadım. büyük şehrin derdi de büyük oluyor azizim. ama bayramlar ve tatiller bombok.

kurban kesme muhabbetlerine hiç girmicem, çünkü hala elim ayağım titriyor kokuları ve görüntüleri hatırladıkça.

o zaman "herkesin bayramını kutluyorum" Ad Soyad