Şu an itibariyle depresifliğime son vermiş bulunmaktayım. Çünkü nefes almaya devam etmem gerekiyor.
Bu zor zamanlarda her zaman yanımda olan sevgili kardeşim N.'ye, kedileri ve güzel enerjisiyle bana hep neşe veren yavru kuşum Y.'ye, fallarıyla bana şoklar üstüne şoklar yaşatan pozitif kedicik B.'ye, İstanbul içi olsa dahi en güzel araba yolculuklarımı yaptığım usta şoför T.'ye, 1 hafta da olsa dansları ve esprileriyle hayatıma renk katan kankalar İ. ve S.'ye, bu yazıyı okuyamıyor olsa bile Koreli ruh eşim S.'ye, deliliklerime artık alışan anlayışlı patronum C.'ye, her şartta beni güldürmeyi başaran güzel insan ve anne I.'ya, bütün sıkıcı "filozofluğum" ve ukalıklarımla baş eden ve hala dinlenecek insanların varlığından beni haberdar eden H.'ye, gaz makinem, neşeli arkadaşım S.'ye, bana bütün samimiyetiyle hala temiz birşeylerin var olduğunu her sene tekrar tekrar hatırlatan bütün Kayaköy ailesine, ve son iki aydır hayatıma giren ve konuşurken gözlerine baktığım insanlara çok teşekkür ederim.
Varlığınız için minnettarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder